کتاب" به اجاقت قسم " که مجموعه خاطرات آموزشی محمد بهمن بیگی است سرآغاز آشنایی من با بنیانگذار آموزش عشایر ایران بود بعداً به واسطه یک دوست با اثری دیگر از این نویسنده آشنا شدم با نام" بخارای من ایل من "وهمین امر سبب شد کندوکاوی در آثار این شخصیت یعنی بنیان گذار مدارس عشایری ایران داشته باشم تا این که دوبار از شبکه دوم سیما مستند "الفبای معجزه گر " پخش شد...
فرصت و امکانات ضبط کل فیلم را نداشتم اما سخنرانی پایانی فیلم را با موبایل ضبط نمودم. آنچه در زیر می آید متن سخنرانی زنده یاد محمد بهمن بیگی در یک کنفرانس جهانی ست که امیدوارم موثر وراهگشا باشد :
"......چاره ای جز سخنرانی واظهار فضل نداشتم مقدمه ای چیدم و عقده دل را گشودم. من می خواهم به عنوان عضو کوچکی از جامعه های فرهنگی بزرگ جهان سخنانی تلخ به زبان آورم و از گردانندگان تعلیم وتربیت جهان شکایت کنم. یکی از شعرای نامدار ایران می گوید: از دشمنان رند شکایت به دوستان چون دوست دشمن است شکایت کجا برم. مردم کره خون آلود خاک ،هیچ گاه روی آسایش ندیده اند این مردم گمراه و مظلوم یا همیشه باهم در جنگ بوده اند یا در تدارک جنگ . فقط تعلیم و تربیت باید و می تواند به چنین وضع اندوه باری خاتمه دهد.
تعلیم و تربیت امروز جهان مار ا به سوی جنگ های بزرگ دیگری می کشاند نگاهی به سلاح های امروز جهان از بمب های ویرانگر بزرگ تا اسباب بازی های کوچک کودکان نشان می دهد که ما با شتابی عجیب فاصله بین گلستان حیات و گورستان نیستی را می پیماییم. دنیای ما دنیای جنگجویان ، غارتگران و فاتحان است.افتخارات بزرگ گیتی نصیب ماجرا جویان ،دیوانگان و خونخواران می شود. کار انسان ستم دیده ستم کش در نتیجه نقایص دستگاه های تعلیم و تربیت به جایی رسیده است که در اغلب نقاط جهان پدارن ومادارن نامهای جنگجویان خون آشام را برای فرزندان خود انتخاب می کنند. من ساکن شهر شیراز هستم شیراز شهری است در جنوب ایران. شیراز دوشاعر بزرگ پرورده ست به نام سعدی و حافظ این دو شاعر محبوبیت وشهرت جهانی دارند در چنین شهری که یک میلیون جمعیت دارد یک مرد یا یک پسر به نام حافظ یا سعدی وجود ندارد ولی در هریک از کوچه ها وخیابان ها دهها چنگیز تیمور و نادر از سر و کول هم بالا می روند .
باید فلسفه آموزش و پرورش گیتی زیر و رو شود باید به فیلسوفان گذشته درود بفرستیم و در انتظار بزرگان دیگری باشیم در دنیای کنونی معلمان احترام کافی نمی بینند. هنگامی که حرفه شریف و عزیز معلمی عزت کافی نیافت و نداشت هوش ها و استعدادهای گرانبها را از دست می دهد در هیچ یک از کشورهای جهان احترام عزت معلم به اندازه مهندس، طبیب، بازرگان، دونده ، کشتی گیر ، وکیل و... نمی باشد جهان و اولیای جهان باید هوشمند ترین فرزندان خود را برای آموزگاری برگزینند هنگامی که شغل نجات بخش معلمی نتواند هوش ها ، قریحه ها و استعدادها را کشف و جذب کند کار به همین جا می کشد که کشیده است.
باید دست در دامن معلم برگزیده هوشمند زد....... مدرسه ای که از روشنایی و فروغ می گریزد و درتاریکی و ظلمت قدم برمی دارد مدرسه نیست زندان کودکان است و چه بهتر فرو ریزد و زندانیان خردسال را آزاد سازد.
این نویسنده نامه ای تقدیر آمیز را برای یکی از نیروهای ارتش در کتاب بخارای من ایل من نوشته است که در نوع خود بی نظیر است. ودر مجلات رشد نیز مصاحبه هایی از ایشان چاپ شده است.
فرستنده:محمد فایق مجیدی
