به پسرم اینگونه درس بدهید:
اگر می توانید به او نقش مهم ((کتاب)) را در زندگی آموزش دهید.
به او بگویید تعمق کند. به پرندگان در حال پرواز در دل آسمان دقیق شود، به گل های درون باغچه و به زنبورهایی که در هوا پرواز می کنند دقیق شود.(دیگر چیزی از او نپرسید و دنیای تخیل او را به هم نزنید).
به پسرم بیاموزید که در مدرسه بهتر این است که مردود شود، اما با تقلب به قبولی نرسد.
به پسرم یاددهید با ملایم ها ملایم و با گردن کشی ها گردن کش باشد.
به پسرم یادبدهید که همه حرف ها را بشنود و سخنی را که به نظرش درست می رسد انتخاب کند.
اگر می توانید به پسرم یاد بدهید که در اوج اندوه تبسم کند.
به او بیاموزید که در اشک ریختن خجالتی وجود ندارد.
به او بگویید تسلیم هیاهو نشود و اگر خود را بر حق می داند پای سخنش بایستد و با تمام قوا بجنگد.
در کار تدریس به پسرم ملایمت داشته باشید، اما از او یک نازپرورده نسازید. بگذارید شجاع باشد.
به او بیاموزید که به مردم اعتقاد داشته باشد.
